توسل به اولياي خدا

مشخصات كتاب

شماره كتابشناسي ملي : ايران

سرشناسه : شمخي، مينا

عنوان و نام پديدآور : توسل به اولياي خدا/ - مينا شمخي

منشا مقاله : معرفت ،ش 113 ، ارديبهشت 1386 : ص 143- 156

يادداشت : * دانشجوي دكتراي علوم قران و حديث

توصيفگر : توسل

توصيفگر : اولياء الله

توصيفگر : اعتقادات مذهبي

توصيفگر : دعا

توصيفگر : احاديث

چكيده

(دانشجوي دكتري علوم قرآن و حديث) يكي از انواع دعاهايي كه در ميان مسلمانان، به ويژه شيعيان، مرسوم مي باشد، توسل و استعانت از پيامبر و اهل بيت (عليهم السلام) است كه حتي از نظر لفظ هم به شكل ندا و دعا بيان مي شود; مانند «يا رسول اللّه»، «يا علي بن ابي طالب» و «يا فاطمة الزهراء». در مقابل، برخي از مسلمانان مدعي شده اند كه اين سبك از دعا يكي از مصاديق دعاي شرك آلود است و خواندن غير خدا محسوب مي شود. آيا به راستي توسل به پيامبر و اهل بيت (عليهم السلام)، شرك آور است يا عين عبادت و توحيد؟ در اين مقاله مرز بين توسل و خواندن اولياي خدا و شرك به خدا روشن شده است. خواندن هر چيز و هر كسي كه خداوند آن را واسطه فيض خود قرار نداده باشد شرك است. اما توسل به اولياي خدا به عنوان وسايط فيض حق تعالي نه تنها ممنوع نيست، بلكه امري است كه مورد توجه و عنايت حق تعالي نيز واقع مي باشد. كليدواژه ها: توسّل، وسيله، توسّل عام، توسّل خاص.

مقدمه

واژه «دعا» در ادبيات ديني در عين سادگي معنا، يكي از عميق ترين مفاهيم عرفاني را در وراي خود دارد. نقش دعا در تربيت انسان به اندازه اي است كه آن را «قرآن صاعد» لقب داده اند. دعا زيباترين سرود و نغمه خلقت است; سرود انقطاع انسان از ظلمت و حقارت و وصال او به معدن نور و عظمت. دعا تنها سرمايه عبد فقير در محضر رب غني است. در جهان بيني الهي همه بالذات فقيرند و تنها